Adestrar é iso: caer, erguerse, volver caer, volver erguerse; esforzarse, cansar, seguir adiante; acudir á cita co equipo chova ou vente. Cultura do esforzo. E despois, a relaxación, a ducha quente, a cea quente, a cama quente. O sono. E o soño.
Se compito, gústame gañar, sentir o apoio das compañeiras e os parabéns da adestradora cando o fago ben, celebrar co equipo e cos seareiros. Pero se non houbese campionato, xogaría igual. Para notar o vento na cara, para superarme a min mesma, para descargar adrenalina, para sentirme parte.
Iso é adestrar (para min).
Iso é vivir.
Beatriz García Turnes
