- Levo, si.
Estaba dito. Encirrara a treboada. Tiña boa man para facelo. Ben o sabía.
Cadaquén coas súas teimas.
Tocaba ir ao fútbol, xaora. Os domingos non queda outra. Apoio moral, seica.
Sempre o mesmo.
Ben, pois, os complementos póñoos eu, que levo gasta a saúde polos campos da chaira, sempre á choiva e morrendo de frío.
O día era o tal, arroiaba. Ía quedar no coche 'a ver se paraba' e mentres... a felicidade agóchase en ben pouco espazo.
Mais tiña a sorte virada, nin que me vira o demo.
- Non levarás un libro no peto?
Eva Teixeiro
