Intemperie

- Levo, si.

Estaba dito. Encirrara a treboada. Tiña boa man para facelo. Ben o sabía.

Cadaquén coas súas teimas. 

Tocaba ir ao fútbol, xaora. Os domingos non queda outra. Apoio moral, seica. 

Sempre o mesmo.

Ben, pois, os complementos póñoos eu, que levo gasta a saúde polos campos da chaira, sempre á choiva e morrendo de frío.

O día era o tal, arroiaba. Ía quedar no coche 'a ver se paraba' e mentres... a felicidade agóchase en ben pouco espazo.

Mais tiña a sorte virada, nin que me vira o demo.

- Non levarás un libro no peto?

Eva Teixeiro