Amateur

Que ten que acontecer pra que o fútbol te absorba de tal maneira, que ames o teu equipo de xeito tan profundo que amarías a unha parella, a unha nai, a un fillo. De maneira tan fonda que che se inscruste nas entrañas, que fai que te escagarrices desde o día antes do encontro, que votes a semana soñando co gol que nos salve a vida, en como o meterías ti se o primeiro balón que viche foi unha libra de chocolate, se sempre fuches un trenco, máis zopenco e menos listo ca Merlín.

Eso forma parte de querelo, desas pequenas cousas que fan que te derretas. Amateur ven do latín de amare. Os amateurs, somos os verdadeiros amantes do fútbol, quen te vai entender cando te namoras; naide alleo ao amante pode escudriñar a angustia desa paixón, naide corrompido polo que non é puro fútbol pode amalo con extrema ternura, co máis profundo cariño e sentido respecto. E entregarse a el sen reservas, non só coa superficialidade de quen só ve unha victoria.

É irrisorio emparapetarse detrás dun deses grandes clubes que só lles está permitido vencer hoxe e mañá e pasado e o mércores, e perder é traicionar a honra. É alí onde se permite que un resultado cuestione toda inversión. O verdadeiro amor mancillado polo diñeiro. Salvando as distancias cando se introduce na parella a hipoteca, o estado de benestar, xa é outra cousa: unha institución, lícita si pero é outra cousa, máis.. como diríamos? matrimonial, máis contractual economicamente falando. Si pode ser o que todos queren, o que todos aspiramos, e respiramos. Pero na búsqueda da pureza debe mimarse a orixe, o principio de toda relación, cando os ollos o din todo, só o máis sinxelo é auténtico.

Na sociedade actual de perspectivas desvirtuadas prima o éxito como telón de fondo, o fracaso non se comtempla e menos se desexa, de xeito que nos vemos incompletos se non damos a talla en cada faceta vital. O superhome esixente e intelixente perde. Algunha vez tiña que ser a primeira.

(publicado por Canti orixinalmente en Entreno diario)