O fútbol da maioría

Hai un fútbol mediático, que nos inunda polos ollos e os oídos dende todos os medios posibles, que move millóns de euros e milleiros de persoas. Pero ese é o fútbol duns poucos. A maioría dos que seguimos o fútbol non empezamos por aí. Uns poucos sí, engancháronse polos partidos televisados, polos videoxogos, por todo o mercantileo que move o fútbol profesional, pero fagamos memoria. Repasemos como chegaron a isto do fútbol os nosos amigos, familiares, coñecidos. Case ningún seguiu ese camiño.

O fútbol para a maioría da xente nace noutro lugar, moito máis próximo. O neno que xoga no colexio porque se quere apuntar a algunha actividade cos seus amigos. A nai ou o pai que se afecciona por levar á súa filla aos adestramentos e os partidos. A xente que quere quedar os fins de semana cos seus colegas e facer deporte. E o fútbol afeccionado. Nese fútbol de rexional, de categoría provincial é onde realmente están a maioría de afeccionados, e máis en Galicia.

Lembro fai anos que adoitaba frecuentar a grada dun 2ª rexional. Un amigo xogaba nel e, aínda que o partido non fose brillante, valía a pena estar un par de horas na grada, pasando frío, pero sorrindo coas anécdotas que se contaban antes, durante e despois do partido. Nesas gradas nunca había máis dunhas decenas de persoas, pero moitas decenas xuntas fan milleiros e os seguidores do fútbol desas categorías, todos xuntos, son maioría. Non hai equipo profesional que reúna máis fieis que os que se moven por eses campos, porque aí é onde se forxa a fidelidade a un deporte que, para esas xentes, é máis que un xogo. Representa horas de convivencia coas amizades, unha escusa para pasar máis tempo coa familia, horas de conversa no traballo ou en casa (máis ata das que dura o propio xogo) e recordos agradables que quedan na memoria, aos que se intenta volver cada vez que se pisa un campo ou unha grada.

No meu caso, toda a xente que coñezo chegou ao fútbol dende eses campos ou dende os seus equipos de amigos. O resto, seguir a un equipo, facerse socio, aboarse a unha canle de televisión... chegaría despois. Así que non se preocupen aqueles que temen que o fútbol moderno acabe con todo isto, porque a maioría estamos nas gradas dos campos porque viñemos desde esa base e por moito que cambien os tempos, o mal chamado fútbol de elite non poderá nunca substituír a esa sensación de alegría que che queda logo de pasar unha tarde nun campo perdido cun puñado de amigos.

Javi Folgueira (Lugoslavia)

(publicado por Canti orixinalmente en Entreno diario)