Pasar a pelota

Eu non era moi futbolero e, normalmente exercía de augafestas sempre que tocaba unha conversa de fútbol. O fútbol de masas dábame moito para atrás e, para non crear polémicas, mantiñame normalmente á marxe da conversa. Como moito coincidía cos meus amigos afeccionados en que o fútbol non profesionalizado era algo interesantísimo e que había que potenciar.

Ese día tocou falar de fútbol cun bo amigo diante dunhas 1906 e unhas tapas nun bar do barrio de Paradai e, contra o que era habitual (falar dos últimos partidos da liga, ou do Taboada ou do Lemos, segundo con quen estivese) a conversa non foi sobre un partido ou sobre unha equipa, senón sobre o fútbol mesmo.

- Eu creo que se o fútbol é un dos deportes máis populares o é por unha razón -dixo o meu amigo.
- Pois ti dirás.... non sei por que non pode ser igual de popular o baloncesto, por poñer un caso.
- Penso que o futbol é popular porque é sinxelo... con dous paus que fagan de portería e unha pelota xa podes xogar. E se non tes pelota podes usar calquera cousa que sexa esférica. Pódese xogar cunha pedra ou cunha pelota de trapo, nen sequera fai falla que bote moito.
- E é tan sinxelo que apenas ten regras. É un deporte que, en comparación con outros, ten unhas regras moi básicas: o fóra de xogo e cousas de sentido común coma non coller a pelota coa man ou non morder aos do outro equipo.  

Eu non estaba en disposición de disentir, non coñecía os regulamentos do fútbol nin doutros deportes o suficientemente ben como para discutirllo, pero fieime do seu bo criterio.

- É coma a vida, amañamos co pouco que temos a man e aínda que tentemos poñerlle regras, no fondo sabemos que non as ten, ou, se as ten, son moi poucas.

- Totalmente de acordo. E diríache aínda algo máis. É un deporte de equipa, non o esquezas. Din os sociólogos que as clases medias e baixas son máis dadas a practicar deportes de equipa e de contacto físico. As clases altas practican vela, esquí, hípica e cousas así. Pero os rapaces no barrio xogan ao fútbol.

- É que a vida é tamén un deporte de equipo. E con contacto físico.

- Xa postos... ti como definirías o fútbol? Que é o esencial?

- Eu non me atrevería a facelo, pero unha vez escoitei unha definición que me gustou moito. Creo que lla oín a un adestrador. Dicía que o fútbol consiste en recibir, controlar, correr e pasar a pelota.

- Outra vez está ahí o fútbol coma unha metáfora da vida. Recibímola ao nacer, temos que adaptarnos a ela e temos que esforzarnos, pero tamén temos que saber ceder cousas aos demais.

- Precisamente. Cando eu era pequeno diciamos que o xogador que retiña a pelota era un “chupón”. E non era un piropo. Resulta moi valioso que un acto de renuncia e que vai en contra do lucimento persoal sexa o acto esencial neste deporte.

- Cantos partidos non veríamos nós que o único que se facía era pasar a pelota. E resulta que iso era a clave do asunto!

- Efectivamente, pasar a pelota, esa é a clave do asunto.

- Manolo, ponnos outra ronda se fas o favor.

Anxo Rigueira
(publicado por Canti orixinalmente en Entreno diario)